Ο συγγενής εκτινασσόμενος δάκτυλος (στην πλειοψηφία του παρουσιάζεται στον αντίχειρα) συνήθως διαπιστώνεται όταν το βρέφος αρχίζει να χρησιμοποιεί τα χέρια του. Εικάζεται ότι δεν αποτελεί πραγματικά συγγενές πρόβλημα αλλά επίκτητο που συμβαίνει κατά τις πρώτες εβδομάδες ζωής του νεογνού.
Η συχνότητα εμφάνισης της νόσου κυμαίνεται από 1 στα 2.000 νεογέννητα.
Σε αντίθεση με τους ενήλικες η κατανομή του νοσήματος στα δύο φύλα είναι ίση.
Περίπου το 30% των παιδιών παρουσιάζουν αυτόματη ίαση εντός του πρώτου χρόνου ζωής. Τα υπόλοιπα έχουν ανάγκη χειρουργικής επέμβασης και διατομή του συνδέσμου κατά το 2ο ή 3ο έτος της ηλικίας τους, προς αποφυγή μόνιμης σύγκαμψης των δακτύλων.
Η χειρουργική αντιμετώπιση προσφέρει ουσιαστικά και οριστική θεραπεία του προβλήματος. Ο στόχος της χειρουργικής θεραπείας είναι να διανοίξει το περίβλημα του καμπτήρα τένοντα του δακτύλου ώστε να μπορεί αυτός να κινείται φυσιολογικά δίχως εμπόδια.